Wiele osób korzysta z pożyczek i kredytów ale nie wszyscy wiedzą, że w niektórych przypadkach należy zapłacić podatek od pożyczki. Zgodnie z polskim prawem jeśli pożyczamy pieniądze od osoby fizycznej konieczne będzie zapłacenie podatku. Aktualnie jego wysokość wynosi 2 proc. kwoty pożyczki. Jeśli natomiast pożyczamy od banku czy firmy pożyczkowej to nie musimy się przejmować daniną do Urzędu Skarbowego. Istnieją jednak wyjątki, które pozwalają nie płacić podatku nawet jeśli pożyczamy od osób fizycznych.
Pożyczka od rodziny była kiedyś bardzo często pierwszym wyborem. Wraz z rozwojem usług pożyczkowych coraz rzadziej po pieniądze zwracamy się do rodziny. Gdybyśmy jednak chcieli pożyczyć od stryja czy teściowej to trzeba byłoby zapłacić podatek? Zgodnie z tym co napisaliśmy wyżej podatek należy uiścić jak pożyczamy od osoby fizycznej. Oczywiście jak przy każdej zasadzie obowiązują również pewne odstępstwa gdzie prawo przewiduje zwolnienia z tego typu opłat.
Zwolnione z opodatkowania są umowy pożyczki zawierane pomiędzy osobami należącymi do pierwszej grupy podatkowej. Zaliczają się do niej: małżonkowie, zstępni (syn, córka, wnuk itp.), wstępnych (ojciec, matka, babcia itp.), pasierba, zięcia, synową, rodzeństwo, ojczyma, macochę i teściów. To jednak nie wszystko. Podatku nie zapłacimy tylko wówczas jeśli pożyczka opiewała na mniej niż 9 637 zł. W przypadku gdy pożyczaliśmy często od danej osoby wówczas należy zsumować wszystkie pożyczki i sprawdzić czy nie przekroczyły w/w kwoty wolnej od podatku. Sumują się bowiem wszystkie pożyczki z ostatnich pięciu lat.
Po przekroczeniu progu 9 637 zł fakt zawarcia umowy pożyczki należy zgłosić we właściwym Urzędzie Skarbowym w terminie do 14 dni. Zgłoszenia tego dokonuje się za pomocą druku PCC-3. Dodatkowo, pożyczkobiorca musi także przedstawić dowód otrzymania środków, np. potwierdzenie przelewu. W tym miejscu należy podkreślić, że zapłata podatku za pożyczkę spoczywa na pożyczającym.
Jak wspomnieliśmy na samym początku są pewne odstępstwa, które pozwalają uniknąć opłaty z tytułu podatku. W przypadku rodziny jest to zrozumiałe, ale co jeśli to przyjaciele lub znajomi dają nam pieniądze? Zagłębiając się w Ustawę o podatku od czynności cywilnoprawnych znajdziemy możliwość zwolnienia z opłat. Dotyczy ono osób, które zaciągają pożyczkę do 5 000 zł od jednej osoby bądź do 25 000 zł od kilku osób w ciągu trzech kolejnych lat. Nie zapłacimy również wtedy, kiedy korzystamy z pieniędzy pochodzących z kas bądź zakładowych funduszy socjalnych.
Skorzystanie z pożyczki od osoby prywatnej wiąże się z koniecznością zapłacenia 2 proc. podatku. Od tej zasady istnieją wyjątki które wskazaliśmy w tym wpisie. Umowa pożyczki powinna zostać zgłoszona przez pożyczającego do 14 dni we właściwym Urzędzie Skarbowym na druku PCC-3. Brak takiego zgłoszenia będzie skutkował karą wynoszącą 20 proc. kwoty pożyczki. Jest to więc stawka dziesięć razy większa niż standardowy podatek od pożyczki. Urzędy kontrolując nasze finanse z łatwością mogą wykryć taką pożyczkę i pociągnąć nas do odpowiedzialności. Dlatego nie zapomnijmy o właściwym zgłoszeniu i zapłacie na czas.
